صفت فاعلی و مفعولی در انگلیسی

صفت فاعلی و صفت مفعولی در انگلیسی (آموزش به زبان ساده)

گاما

کلمات؛ بسته به کاربرد و عملکردشان به دسته های مختلفی تقسیم می شوند. این دسته بندی ها همان چیزی است که ما مایلیم آن را اجزای کلام یا Parts of speech بنامیم. هشت جز در زبان انگلیسی وجود دارد: اسم، ضمیر، فعل، قید ، صفت، حرف ربط، حرف اضافه و حرف ندا. امروز، ما در واقع درباره اسم مصدر یا صفت فاعلی و مفعولی و مصدر ها صحبت خواهیم کرد. حالا احتمالا از خودتان می ‌پرسید که اینها چه طور با اجزای کلام مرتبط هستند، درست است؟ خوب در واقع اجزای اصلی کلام ابزار شما هستند و سه موضوع مورد بحث امروز ما چیز هایی است که برای درک شان به این ابزار نیاز دارید.

اسم مصدر

Gerund یا اسم مصدر؛ کلمه ای است که با یک فعل ساخته می شود اما به عنوان یک اسم عمل می کند و همیشه به -ing ختم می شود. اسم مصدری که به عنوان اسم استفاده می شود، می تواند به عنوان فاعل، متمم فاعل، مفعول مستقیم، مفعول غیرمستقیم یا مفعول حرف اضافه عمل کند . توجه به این نکته مهم است که اسم مصدر ممکن است بسیار شبیه به صفت فاعلی یا Present participle به نظر برسند، اما یکی نیستند. اسم مصدربه طور خاص در جایگاه اسمی یک جمله قرار می گیرند در حالی که صفت فاعلی در کنار عبارت فعلی معمولا به عنوان تعریف کننده یا Modifier قرار می گیرند.

نمونه اسم مصدر در جمله

در این جا مثالی از یک اسم مصدر در موقعیت فاعل آورده شده است:

  • Brushing your hair prevents it from tangling.   برس زدن مو ها از گره خوردن آن ها جلوگیری می کند

در این جمله کلمه brushing به عنوان فاعل جمله عمل می کند. اگر یک اسم مصدر متمم یک فاعل در یک جمله باشد، به شکل زیر خواهد بود:

  • Her number one priority is working.   اولویت شماره یک او کار کردن است

Working به عنوان متمم فاعل، Priority است.

اسم مصدر همچنین می تواند به عنوان مفعول یک جمله عمل کند . در مثال زیر، مفعول یک حرف اضافه است:

  • “There is no use in standing in line for three hours,” grandma said.   مادربزرگ گفت:  سه ساعت در صف ایستادن فایده ای ندارد

در این جمله، standing به دنبال حرف اضافه in می آید که آن را به مفعول حرف تبدیل می کند.

صفات فاعلی و مفعولی

Participle یا صفات فاعلی، بسیار شبیه اسم مصدر هستند. این ها کلماتی هستند که از افعال ساخته می شوند و بعد به عنوان صفت برای توصیف اسم در جمله استفاده می شوند. آن ها همچنین می توانند به عنوان مقدمه ای برای عبارات قیدی استفاده شوند. دو نوع صفت مفعولی یا past participle و صفت فاعلی Present participle وجود دارد. صفت فاعلی همیشه به -ing ختم می شوند و با رویداد هایی که در زمان حال رخ می دهند، ارتباط دارند. صفت مفعولی می تواند باقاعده یا بی قاعده باشد و به رویداد هایی اشاره دارد که قبلا اتفاق افتاده است. تمایز بین اسم مصدر و صفت فاعلی می تواند گاهی اوقات کمی مشکل باشد، زیرا در واقع صفت فاعلی می تواند به عنوان اسم مصدر عمل کند. در ادامه چند نمونه نسبتا ساده را بررسی می کنیم.

پر کاربرد: اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش

نمونه وجه وصفی ها در جمله

هنگام استفاده از یک صفت فاعلی به عنوان صفت، ممکن است با جمله ای مثل این روبرو شوید:

  • The browning fruit should be put outside for composting.   میوه در حال قهوه ‌ای شدن؛ باید برای کمپوست در بیرون قرار داده شود

Browning یک صفت فاعلی (که با پی بند -ing مشخص می شود) است که اسم Fruit را تعریف می کند.

  • I spent the whole day studying math.   تمام روز را صرف مطالعه ریاضی کردم

در این جمله studying یک فاعل است که به عنوان آغازگر یک عبارت قید در جمله کار می کند . عبارت studying math فعل spent را تعریف می کند. کل روز را چه طور گذراندم؟ در حال خواندن ریاضی.

هر دوی این مثال ‌ها در مورد صفت فاعلی بودند، به این معنا که کلمات به -ing ختم می ‌شدند تا به اتفاقی که در زمان حال رخ می دهد، اشاره کنند. همان طور که گفته شد چیزی به نام صفت مفعولی وجود دارد. این صفات می توانند بسته به فعلی که از آن استفاده می شود، پی بند های متفاوتی داشته باشند. معمولا مشاهده می کنید که -d یا -ed به انتهای یک کلمه اضافه می شود. بیایید چند مثال را بررسی کنیم:

  • The windows were cracked when the rainstorm came through.   هنگام وقوع طوفان، شیشه ها شکسته بودند

در این جا، کلمه cracked صفت مفعولی است که به عنوان یک صفت برای توصیف اسم windows عمل می کند.

  • He continued forward, cautioned by the desolate streets.   او با احتیاط نسبت به خیابان های متروک، حرکت به جلو را ادامه داد

Cautioned صفت مفعولی در جمله است که به عنوان آغازگر یک عبارت قیدی برای توصیف کلمه Continues آمده است.

علاوه بر این، صفات فاعلی و مفعولی می توانند به عنوان افعال چند بخشی هم ظاهر شوند . از پیوستن یک فعل کمکی یا Auxiliary به فعل اصلی مورد استفاده در جمله یک فعل چند بخشی ایجاد می شود.

  • Joan was baking fresh cookies for her grandkids.   جوآن برای نوه هایش شیرینی تازه می پخت

فعل کمکی: was

وجه وصفی گذشته: baked

این ترکیب یک فعل چند بخشی می سازد.

  • Joan has been baking all morning.   جوآن تمام صبح مشغول پختن غذا بوده است

فعل کمکی: has been

وجه وصفی حال: Baking

  • Joan would have been reading all morning if her grandkids hadn’t said they were coming over.   اگر نوه هایش نگفته بودند که می آیند، جوآن تمام صبح را مطالعه می کرد

فعل کمکی: Would have been

وجه وصفی حال: Reading

دانستن نحوه ساختن پی بند های مختلف صفات فاعلی و مفعولی باعث می شود تا معانی مختلفی منتقل شود.

حتما دانلود کنید: 7 کتاب داستان عالی برای یادگیری بهتر زبان با ترجمه

مصدر ها

Infinitive یا مصدر ها بر خلاف اسم مصدر ها و صفات فاعلی و مفعولی، پی بندهایش تغییر نمی کنند. آن ها همیشه به شکل ساده و مفرد هستند.

این مصدر ها افعال مفردی هستند که معمولا قبل از کلمه to می آیند. آن ها هیچ پسوند خاصی ندارند. آن ها در حالت طبیعی هستند. به عبارت دیگر افعال مجهول نیستند. مصدر ها را می توان به عنوان اسم، صفت یا قید استفاده کرد. به احتمال زیاد وقتی با مصدر ها سر و کار دارید، با مصدرِ حال سر و کار خواهید داشت. این چیزی است که در این مقاله آن را بررسی می کنیم. از to با مصدر برای نشان دادن هدف از چیزی یا شاید برای بیان نظر کسی استفاده می شود . بیایید به چند نمونه از مصدر ها نگاهی بیندازیم!

اسم:

  • Josh wants to study as soon as he gets home from school.   جاش به محض این که از مدرسه برمی گردد، می خواهد درس بخواند

صفت:

  • Today, she wants to show Josh a new game to play.   امروز او می خواهد یک بازی جدید برای بازی کردن به جاش نشان بدهد

قید:

  • Josh played the new game with his sister instead of studying, to make her happy.

جاش به جای درس خواندن با خواهرش بازی جدید را انجام داد تا او را خوشحال کند

زمانهای فعل را در اینجا بصورت ساده و خلاصه آموزش داده ایم (کلیک کنید)

تفاوت های صفت فاعلی و مفعولی

صفت فاعلی و مفعولی هر دو در شکل گیری انواع زمان مثل زمان حال کامل و زمان ماضی کامل و سایر اشکال حال، گذشته و آینده استفاده می شوند . لازم است بدانید که از صفت مفعولی در تشکیل زمان حال، گذشته و آینده کامل و از صفت فاعلی برای ساخت زمان های حال، گذشته و آینده استفاده می‌شود. صفت فاعلی برای ساخت زمان های استمراری استفاده می شود . از صفت مفعولی هم برای ساختن زمان های کامل ساده استفاده می شود. این تفاوت اصلی بین این دو صفت است.

صفت مفعولی معمولا یا افزودن –ed یا –d‌در پایان فعل ساخته می شود، مثل:

  • Work – worked   کار کردن- کار شده

با این حال، وقتی صحبت از افعال بی قاعده می شود، مدل فعل فرق می کند . افعال بی قاعده اشکال ماضی خاص خودشان را دارند که باید آن ها را حفظ کنید:

  • Bring – brought   آوردن – آورده شده
  • Drink -drunk   نوشیدن – مست

حتما دانلود کنید: 100 درس مکالمات روزمره زبان انگلیسی

از صفت مفعولی برای ساختن زمان های کامل ساده استفاده می شود. زمان های کامل ساده زمان های حال، گذشته و آینده کامل هستند. به دو جمله زیر نگاه کنید:

  • Francis has returned from America yesterday.   فرانسیس دیروز از آمریکا بازگشته است
  • Angela has given a lot of money to Robert.   آنجلا پول زیادی به رابرت داده است

در هر دو جمله، می توانید متوجه شوید که صفت مفعولی فعل “return” به صورت “returned” استفاده می شود و شکل فعل “give” هم به صورت “given” استفاده می شود . می توانید مثال های دیگری را هم بررسی کنید:

  • She had looked at the sky and said.   او به آسمان نگاه کرده و گفته بود
  • Robert had read the book long ago.   رابرت آن کتاب را خیلی وقت پیش خوانده بود

در هر دو جمله بالا، می توانید ببینید که فرم های ماضی افعال “look” و “read” به درستی استفاده شده اند. جالب است بدانیم که به شکل ‌های ماضی فعل بر حسب مورد به “has” یا “has” اضافه می ‌شود. در ادامه یک مثال باز آینده کامل را با هم می بینیم :

  • I will have prepared the equipment by tomorrow evening.   تا فردا عصر وسایل رو آماده خواهم کرد

پرکاربرد: افعال جداشدنی (عبارتی) در زبان انگلیسی

به عبارت دیگر، در مورد زمان حال کامل، فعل کمکی ” has ” به همراه حالت گذشته فعل (صفت مفعولی) استفاده می شود و در زمان ماضی فعل کمکی “had” همراه با فرم گذشته فعل استفاده می شود؛ سپس در زمان کامل آینده از صفت مفعولی بعد از will + have استفاده می شود.

اما تفاوتی بین افعال با قاعده و بی قاعده در صفت فاعلی وجود ندارد.

صفت فاعلی با زمان حال، گذشته و آینده استمراری و همچنین زمان حال، گذشته و آینده استمراری کامل استفاده می شود.

  • They are cooking dinner.    او در حال پختن شام هستند . (حال استمراری)
  • We were watching the match   ما در حال تماشای مسابقه بودیم . ( گذشته استمراری )
  • She will be singing on the stage by 10 a.m. tomorrow.   او فردا ساعت 10 صبح روی صحنه می خواند. (آینده استمراری)
  • She has been waiting for him since 8.    او از 8 منتظر او بوده است. ( حال کامل استمراری )
  • They had been cooking for two hours when he arrived.   دو ساعتی بود که داشتند آشپزی می کردند که او رسید. (گذشته کامل استمراری)
  • Sheela will have been dancing for six hours by two o’clock .    شیلا تا ساعت دو، شش ساعت می رقصد . ( آینده کامل استمراری )

یک بار برای همیشه گرامر رو یاد بگیر: آموزش گرامر زبان انگلیسی از صفر تا صد

ویدیوی آموزش صفت فاعلی و مفعولی

 

زبانمهر

حتما بخوانید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست